Mijn Verhaal: Dappere Daniëlle
De peuters drinken appelsap in de kring. Dan doen ze een spel met handgebaren, zingen het opruimlied, eten fruit aan tafel en gaan buiten spelen. De pastelkleurige peuterspeelzaal is warm en liefdevol. Liedjes en spelletjes veranderen mee met de seizoenen. Er is houten speelgoed, aandacht voor kinderen en een regelmaat waar je rustig van wordt. Sinds kort is er af en toe ook een assistent peuterjuf: Daniëlle. De peuters noemen haar Juffie Daniëlle.
De begeleider vertelt dat Daniëlle houdt van rust en overzicht. Dat vindt ze ook fijn aan de dagbesteding. En toch wil ze graag met kinderen werken. Al weet ze nog niet of het te druk wordt, met al die kinderen. Daniëlle vindt het spannend en wil het toch proberen. Daarom komt de begeleider van Daniëlle op een dag met een verrassing: via haar netwerk heeft ze een Prokkelstage geregeld bij een kleine, onafhankelijke peuterspeelzaal in de buurt. Daniëlle durft het aan.
Daniëlle neemt zelf de dappere stap. Begeleiders kunnen je op weg helpen, maar je moet uiteindelijk wel zelf de moed opbrengen om iets nieuws te proberen. De peuterspeelzaal is een schot in de roos en Daniëlle wordt aangenomen als vrijwilliger. De kinderen hebben er nu een juffie bij die meespeelt in de zandbak. De dame van de peuterspeelzaal heeft extra handen en ogen. En Daniëlle hoort er helemaal bij. Ze doet nu iedere keer een nieuwe ontdekking. Hoe zacht bijvoorbeeld peuterhandjes zijn. Ze praat er nog weken over.
Greet Prins, bestuurder bij Stichting Philadelphia Zorg
(zij heeft een wekelijkse column op het Intranet van Philadelphia)
