Een dag meelopen bij het UWV in Nijmegen

Op 13 juni 2024 heb ik, samen met coach en coördinator van de Ervaringsdeskundigheid Sanne Croes, een dag mogen meelopen op het UWV, op 1 van hun landelijke locaties (in Nijmegen).
Het UWV… …waar ik toch zelf wel (flink) wat aan (te danken) heb gehad bij het destijds samen zoeken naar geschikt werk, maar waar ik toch vanwege (indicatie of intake)gesprekken altijd wel met flinke zenuwen naar toe ging.
En dan nu op deze dag: hier was ik in een totaal andere rol, en deze rol lag mij wel. De afgelopen dag beviel me erg goed. Het heeft erg fijn uitgepakt!

Hoewel ik er met de nodige vraagtekens en met een dosis gezonde spanning naartoe ging, deze donderdagmorgen, moet ik (nogmaals) zeggen dat ik erg tevreden was en ik ook blij verrast ben met hoe de dag daar was!

Je zou kunnen denken (en dat deed ik zelf ook met mijn oordeel en mijn onderbuikgevoel, want ja ja, ik maakte me er dus ook schuldig aan!):
het UWV… grote organisatie… wordt het wel een fijne persoonlijke ontmoeting daar? Het wordt toch niet even een paar uurtjes meelopen voor de bühne? En dat er daarna weer meteen wordt overgegaan naar de orde van de dag daar?
Zal er niet ooit maatwerk worden geleverd daar, en dat dit dan niet zomaar eenmalig is? Ook als het gaat om een “meeloopdag”? Vragen dus, en oordelen!

Woensdagavond: ik open mijn mailbox om nog even één keer alles goed door te lezen. Het draaiboek in de bijlage over de rondleiding en een paar andere zaken… …had ik voor mijn neus… nog 1 keer al het contact over de mail bekijken… of ik niks belangrijks heb gemist!…
Maar na het zien van al deze keren mailcontact… …en na het doornemen van de instructies te hebben afgerond van het UWV en de stichting Prokkel
(die het meehielp organiseren en de afspraak met het UWV hielp inplannen)…
…wist ik het allemaal niet meer zo goed:

“Persoonlijke ervaringen delen en goede tips geven vanuit wat ik ooit had meegemaakt met de keren dat ik bij het UWV was en ermee te maken heb gehad… ….en dan daar de ruimte voor mogen krijgen en dit via een prettige dialoog benoemen…? Om ook erover te praten tijdens het meedraaien met/bij het UWV (zodat zij ook iets van mij/ons zouden opsteken en leren)…?”

“Liever niet”, kwam er op de mail te staan. “Doe dat maar niet”. Te persoonlijk.
“Het zou toch geen eenzijdige ontmoeting worden voor mij en voor nog een paar andere Ervaringsdeskundigen van de andere zorgorganisatie?”, Dacht ik toen…

Het bleek precies het tegenovergestelde te zijn!
We zijn er warm ontvangen. Meteen vanaf het begin!
Door 2 en later 3 mensen (+ een ervaringsdeskundig persoon die er al af en toe te gast is en het UWV-personeel meehielp) is er keurig uitgelegd hoe het werkt op alle afdelingen binnen het UWV en hoeveel dat er zijn (en ja, dat dit ook best wel ingewikkeld in elkaar zit!).
Beetje bij beetje werd dit uitgelegd op een fijn tempo.
Iedereen kon dit toch behoorlijk goed volgen.
Tot onze grote verrassing werd er aan iedereen van ons gevraagd hoe onze ervaringen met het UWV zijn. Op een hartstikke goede en respectvolle manier door het UWV zelf gevraagd. Dit was hun initiatief! Wie had dat nou gedacht!

Als klap op de vuurpijl mochten we ook nog een concept/voorbeeld sollicitatiebrief doorlezen. Dit op een manier die door ons beleefd werd en gezien kon worden alsof we zelf werkzaam waren bij het UVW op dat moment.

De opdracht die we hadden? Scannen en letten op taalgebruik in deze brief en hoe de sollicitatie berichten verder waren opgesteld en wat ons daarin opviel. Want, zo zeiden ze daar:
“Is alles wat in de brief staat duidelijk of zouden jullie liever aanpassingen erin zien? Jullie zijn namelijk degene die het moeten lezen en er wat aan hebben als alles begrijpelijk is in zo’n brief”.
“Jullie hebben immers allemaal met het UVW te maken (gehad)” besloten zij.
Met het UWV personeel samen werd, mede door ons, deze sessie fijn afgesloten.

Hoé fijn (en leuk!) is het dat deze mensen van/bij het UVW zo oprecht en geïnteresseerd met ons de dag doorgemaakt hebben?!
Dat onze eigen ervaringen aan bod zijn gekomen…!
En dat er na afloop “een balletje opgegooid werd” om deze mooie opdrachten (waar ik eerder in dit bericht al over vermeldde over deze dag) waarschijnlijk vaker zullen mogen worden gedaan en dat dus ervaringsdeskundigen in de toekomst vaker hiervoor gevraagd kunnen c.q. zullen worden bij het UWV.
Het veréénvoudigen van de taal die er nu vooral nog wordt gebruikt blijft dan 1 van deze (belangrijke) opdrachten…
Dat is toch super!!!

Met dank ook aan de ervaringsdeskundigen en coach die vanuit zorgorganisatie Cello kwamen, en natuurlijk aan Sanne Croes.
Dank ook aan het UWV (natuurlijk ook voor de lekkere lunch!).

Timo de Groot, ervaringsdeskundige Dichterbij